Θα προσέξατε τώρα τελευταία τους περίεργους μονόλιθους που ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί (Γιούτα, Καλιφόρνια, Ρουμανία) σαν περίεργα καλλιτεχνικά πρότζεκτ (ή κάτι άλλο). Ίσως θυμάστε και εκείνον τον άλλο «Μονόλιθο» που ξεπρόβαλλε στο λιμάνι της πολύπαθης Βηρυτού το περασμένο καλοκαίρι, και για το οποίο είχα αναφερθεί εκτενώς εδώ σε σχέση με κάποιους άλλους μονόλιθους, φανταστικούς και πραγματικούς. Αρχέτυπο φυσικά είναι ο περίφημος Μονόλιθος στο «2001 Οδύσσεια του Διαστήματος» ο οποίος λειτουργούσε τόσο ως «μηχανή» όσο κι ως διαστρική πύλη, τόσο στην ταινία αυτή, όσο και στην συνέχειά της («2010: The Year WeMadeContact”)
Την 1η Δεκεμβρίου κατέρρευσε το ιστορικό ραδιοτηλεσκόπιο στο Αρεσίμπο του Πουέρτο Ρίκο. Η βάρους 900 τόνων πλατφόρμα έπεσε στο κοίλο κάτοπτρο. Το ραδιοτηλεσκόπιο είχε ήδη υποστεί μεγάλες ζημιές λόγω παλαιότητας κι είχε τεθεί εδώ και καιρό εκτός λειτουργίας. Στις 19 Νοεμβρίου οι αρχές απαγόρευσαν την πρόσβαση σε αυτό λόγω της επικινδυνότητάς του. Το βίντεο της κατάρρευσης είναι εντυπωσιακό:
Το ραδιοτηλεσκόπιο είχε γίνει γνωστό χάρη στην έρευνα για εξωγήινη νοημοσύνη (SETI-Search for ExtraterrestrialIntelligence) που στη δεκαετία του 1970 λεγόταν CETI (CONTACT with Extraterrestrial Intelligence). Κοντολογίς ήταν τρόπον τινά μια «πύλη» μέσω της οποίας οι επιστήμονες έλπιζαν ότι θα έρθουν σε επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς, είτε ανιχνεύοντας σήματά τους, είτε εκπέμποντας αντίστοιχα σήματα προς αυτούς.
Το ραδιοτηλεσκόπιο έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό τόσο το φιλμ «Contact» με τη Τζόντι Φόστερ (1997) όσο και από το «Goldeneye» με το Τζέιμς Μποντ (1995). Το δεύτερο φιλμ έκανε πρεμιέρα στην Αμερική στις 19 Νοεμβρίου 1995.
Η κατάρρευση του ραδιοτηλεσκοπίου θυμίζει αρκετά την ανατίναξη της "Μηχανής" με την οποία η Τζόντι Φόστερ θα επιχειρούσε ένα αλληλοδιαστατικό διαστρικό ταξίδι στο «Contact». Η «Μηχανή» (που είχε κατασκευαστεί κατόπιν μυστηριωδών οδηγιών εκ μέρους κάποιων αθέατων εξωγήινων) δεν ήταν διαστημόπλοιο ή εξέδρα εκτόξευσης, αλλά μια συσκευή διάνοιξης αλληλοδιαστατικής πύλης.
Δηλαδή κάτι σαν τον Μονόλιθο του «2001» ένα πράμα…
Στο μεταξύ, ο πρώτος μονόλιθος (στο δικό μας κόσμο) εντοπίστηκε στις 18 Νοεμβρίου στη Γιούτα των ΗΠΑ.
Εκεί ακριβώς που στο φιλμ «Contact» εντοπίστηκε και ο φανατικός ψυχάκιας που ανατίναξε τη «Μηχανή».
Στο μεταξύ, ο μονόλιθος της Γιούτα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς λίγο καιρό αργότερα. Στη θέση του είχε στηθεί μια μικρή πυραμίδα από πέτρες, ενώ το τριγωνικό καπάκι του είχε απομείνει εκεί, σχηματίζοντας τρόπον τινά, μια μικρή γυαλιστερή πυραμίδα.
Το διήγημα του Άρθουρ Κλαρκ πάνω στο οποίο βασίστηκε τόσο το μυθιστόρημα όσο και το σενάριο της ταινίας «2001-Οδύσσεια του Διαστήματος» ήταν το “The Sentinel” (1948) στο οποίο αστροναύτες ανακαλύπτουν μια γυαλιστερή πυραμίδα στη Σελήνη, την οποία είχαν αφήσει εκεί εξωγήινοι επισκέπτες πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Η κατασκευή του ραδιοτηλεσκοπίου του Αρεσίμπο ξεκίνησε το 1960, και ολοκληρώθηκε το 1963. Το ραδιοτηλεσκόπιο ήταν το μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο μέχρι το 2016, οπότε το ξεπέρασε το Five-hundred-meter Aperture Spherical Telescope (FAST) που κατασκευάστηκε στην Κίνα. Από εκεί όπου ξεκίνησε η μεγάλη περιπέτεια της πανδημίας, βεβαίως βεβαίως.
Την 1η Δεκεμβρίου, και ενώ κατέρρεε το Αρεσίμπο, προσσεληνώθηκε το κινεζικό αυτόματο σκάφος Chang'e 5 με σκοπό τη μεταφορά στη Γη δείγματος σεληνιακού εδάφους. Η αποστολή θα είναι η πρώτη του είδους της μετά το 1976.
Το Chang'e 5 προσσεληνώθηκε στον Ωκεανό των Καταιγίδων, όπου είχε προσσεληνωθεί και το επανδρωμένο αμερικανικό Apollo 12, στις 19 Νοεμβρίου 1969). Ένας από τους αντικειμενικούς στόχους των αστροναυτών ήταν να αποσπάσουν τμήματα από το αυτόματο σκάφος Surveyor 3 που είχε προσσεληνωθεί δυο χρόνια πριν.
Στις 2 Δεκεμβρίου, μια μέρα μετά την κατάρρευση του Αρεσίμπο και την προσσελήνωση του Chang’e 5, ανακοινώθηκε ότι ένα «μυστηριώδες αντικείμενο» που είχε γίνει αντιληπτό τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν τμήμα ενός πυραύλου που είχε εκτοξευτεί το 1966 μεταφέροντας το μη επανδρωμένο σκάφος Surveyor 2. Λόγω αστοχίας στους ελιγμούς του, το Surveyor 2 συνετρίβη στη Σελήνη αντί να προσσεληνωθεί. Η συντριβή έγινε κοντά στον κρατήρα Κοπέρνικο, στην ευρύτερη περιοχή του Ωκεανού των Καταιγίδων (όπου προσσεληνώθηκαν το Chang’e 5 αλλά και το Apollo 12).
Το ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο «γεννήθηκε» στο Έτος του Αρουραίου (1960) και «πέθανε» τελικά σε ένα άλλο Έτος του Αρουραίου (2020), έχοντας διανύσει πέντε κύκλους στον Κινεζικό Ζωδιακό. Το φετινό Έτος του Αρουραίου συνδέεται φυσικά και με την πανδημία. Στο «2001-Οδύσσεια του Διαστήματος» η ανακάλυψη του αινιγματικού Μονόλιθου συνδέεται με μια ιστορία συγκάλυψης σύμφωνα με την οποία μια παράξενη επιδημία έχει ξεσπάσει στην σεληνοβάση του Κλάβιου, με αποτέλεσμα να πέσει πέπλο μυστικότητας.
Η συσχέτιση Αρεσίμπο και Κίνας σε συνδυασμό με το «Contact», γίνεται ακόμα εντονότερη αν σκεφτούμε ότι (στην ταινία) μετά την ανατίναξη της «Μηχανής», ακολούθησε η απόρρητη συνέχιση του πρότζεκτ στην Άπω Ανατολή. Συγκεκριμένα στην Ιαπωνία.
Και στις 6 Δεκεμβρίου 2020 προσεδαφίζεται το γιαπωνέζικο αυτόματο σκάφος Hayabusha 2 με γεωλογικό δείγμα από τον κομήτη Ριούγκου. Το κινεζικό Chang’e 5 θα φέρει γεωλογικό δείγμα από τη Σελήνη, λίγες μέρες πιο μετά.
Το ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 1963.
Στις 16 Νοεμβρίου 1974 το Αρεσίμπο εξέπεμψε προς το σφαιρικό σμήνος Μ-13 ένα διαστρικό ραδιοσήμα στο οποίο υπήρχαν κωδικοποιημένες βασικές πληροφορίες για την ανθρωπότητα και τη Γη. Το σμήνος, στον αστερισμό του Ηρακλέους, είναι αρκετά «κοντινό» (απέχει 25.000 έτη φωτός) και περιέχει αρκετά άστρα ώστε να υπάρχουν κάποιες αυξημένες πιθανότητες το ραδιοσήμα να συλληφθεί από τυχόν εξωγήινους πολιτισμούς. Το μήνυμα περιείχε 1.679 bits δεδεομένων (θυμηθείτε ότι αυτό έγινε σχεδόν μισό αιώνα πριν).
Α, ναι, το 1974, τη χρονιά που το Αρεσίμπο εξέπεμψε το περίφημο ραδιοσήμα, ήταν και η χρονιά που ο περίφημος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Φιλιπ Ντικ που έχει επηρεάσει την Συναινετική Πραγματικότητα όσο λίγοι άλλοι του χώρου του, «έλαβε» το «σήμα» από το «εξωγήινο» VALIS (Vast Active Living Intelligence System) το οποίο αποτέλεσε ένα είδος «φώτισης». Ο Ντικ περιέγραψε τις εμπειρίες του στο ημιαυτοβιογραφικό «Radio Free Albemuth» (έχει γυριστεί και σε ταινία) και μετά σε άλλα μυθιστορήματα.
Ο πρώτος διευθυντής του Αρεσίμπο ήταν ο καθηγητής Ουίλλιαμ Γκόρντον. Κι ο τελευταίος ήταν ο Φρανσίσκο Κόρντοβα. Δεν μπορεί κανείς να μην εντοπίσει την ομοηχία στα επίθετά τους…
Βλέπουμε ότι το 1968, τη χρονιά της πρεμιέρας της ταινίας «2001-Οδύσσεια του Διαστήματος» με τον αρχετυπικό Μονόλιθο, ήταν διευθυντής ένας άλλος Γκόρντον. Και ένα μέλος της αποστολής Apollo 12, λεγόταν Ρίτσαρντ Γκόρντον. Ο οποίος πέθανε σε ηλικία 88 ετών στις 6 Νοεμβρίου (2017).
Και στις 23 Νοεμβρίου 2020 ανακοινώθηκε ότι εντοπίστηκε μάλλον το άστρο από το οποίο προήλθε το περίφημο ραδιοσήμα WOW το 1977. Ίσως ένδειξη εκπομπής από κάποιο εξωγήινο πολιτισμό. Για την ιστορία είναι ένα άσημο άστρο σε απόσταση 1.800 ετών φωτός, στον αστερισμό του Τοξότη, παρόμοιο με τον δικό μας Ήλιο.
Ο διευθυντης του Big Ear, του ραδιοτηλεσκοπίου που συνέλαβε το σήμα WOW είχε γράψει στον Καρλ Σάγκαν μετά το συμβάν. Και ο Σάγκαν το ενέταξε στην πλοκή του μυθιστορήματός του «Contact», λίγα χρόνια αργότερα. Και αργότερα το μυθιστόρημα έγινε η ομώνυμη ταινία.
Η Τζόντι Φόστερ, η πρωταγωνίστρια του «Contact» γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου. Ο Άρθουρ Κλαρκ, συνδημιουργός του «2001» στις 19 Νοεμβρίου. Ο Κολόμβος ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε στο Πουέρτο Ρίκο (εκεί που βρίσκεται το Αρεσίμπο) στις 19 Νοεμβρίου 1493.
Ο συμπρωταγωνιστής της Φόστερ στο «Contact» Μάθιου Μακόναχι γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1969 (λίγες μέρες πριν την εκτόξευση του Apollo 12. O δε Καρλ Σάγκαν στις 9 Νοεμβρίου (1937).
Κι ο Τοξότης, βεβαίως βεβαίως, είναι ζώδιο που ξεκινά στις 22 Νοεμβρίου (μια μέρα πριν την ανακοίνωση για το WOW). Αστρολογικά, τo ζώδιο του Τοξότη, είναι εκείνο που του "ταιριάζει" περισσότερο η επικοινωνία με άλλους κόσμους ή σύμπαντα.
Άλλωστε η θραύση των αντηρίδων στην κατάρρευση του ραδιοτηλεσκοπίου του Αρεσίμπο, παραπέμπει στο σπάσιμο μιας χορδής. Τι φέρει ο Τοξότης; Μα τόξο φυσικά, με χορδή.
Κι έρχεται και το 2021…
(Πολύ περισσότερες πληροφορίες πάνω στην Άλλη Ανάγνωση της Συναινετικής Πραγματικότητας, υπάρχουν στο βιβλίο μου Νήματα Νοήματος, εδώ:
